Podstawowym elementem układu przestrzennego placu jest granitowa płyta o widocznej grubości, ułożona w nienaturalnym układzie, niedopasowanym do podstawowego rzutu zagłębionego prostokąta, który odsłania ściany wnętrza urbanistycznego poniżej poziomu podłogi. Takie zaburzenie normalności ma swoje odniesienie znaczeniowe do tragicznych wydarzeń które się rozegrały na tym miejscu i wprowadza przechodnia w stan niepokoju. Brak komfortu przebywania na ukośnej płycie placu jest zamierzonym działaniem projektowym. Wymusza  odbiór placu jako integralnej części wnętrza urbanistycznego, które w całości stanowi pomnik martyrologii i nie jest miejscem rekreacji. Odmienność sytuacji przestrzennej wymaga refleksji i podkreśla wyjątkowość tego miejsca.

Pochylenie całości placu nie przekracza 6%. Jego funkcja komunikacyjna jest tutaj raczej drugorzędna mimo iż ułatwia przejście do przejścia podziemnego i przystanków autobusowych. Komunikację pieszą zapewniają również schody zlokalizowane po przeciwnych stronach placu. Zagłębienie poziomu podłogi do poziomu przejścia podziemnego odsłania ścianę czołową, która powinna pełnić rolę modlitewnego skupienia i miejsca pamięci z napisami i tablicami upamiętniającymi wydarzenia. Na osi kompozycyjnej placu, przewidziano lokalizację formy pomnikowej. Stanowi ją tradycyjna menora, która w sąsiedztwie drzew staje się formą „skamieniałego drzewa”- jako reakcji natury na los który ludzie ludziom zgotowali.

WSPÓŁAUTOR
WYRÓŻNIENIE  W KONKURSIE – 2003 R.