Koncepcja ideowa przestrzennego rozwiązania zakłada pełną integrację formalną budynku muzeum z placem „Solidarności”. Granitowa płyta placu załamuje się i pęka pod naporem szklanej bryły budynku hali ekspozycyjnej. Hala ta znajduje oparcie w ścianie pionowej, również granitowej. Aby uzyskać możliwie dużą powierzchnię placu zlokalizowano budynek w zachodniej części działki, w znacznym stopniu oszczędzając istniejąca zieleń. Semiotyczna wartość kompozycji placu i bryły budynku stanowi nawiązanie do dynamiki przemian towarzyszących przełomowi politycznemu w historii Polski.

Wyłaniająca się z niższego poziomu szklana bryła deformuje nawierzchnię placu z kontrastującego surowego, kamiennego materiału. Odniesienia treściowe poszczególnych elementów składowych wydają się być na tyle czytelne, że nie powinny wymagać szczegółowego opisu, aby nie zbanalizować ogólnego przesłania.

Istotną osią kompozycyjną całego założenia jest ścieżka prowadząca od XIX w. budynku policji, poprzez pomnik „anioła wolności” główne wejście do hali wystawowej aż do placu Hołdu Pruskiego. Ta ścieżka wolności pozostawia czytelny, „historyczny” ślad na płycie placu.

WSPÓŁAUTOR
WYSTAWA POKONKURSOWA – 2009 R.