Obiekt wpisuje się w kontekst urbanistyczny, a plac Matejki oraz okolica ulicy Basztowej mogą uchodzić za jeden z wielkomiejskich fragmentów Krakowa, bowiem rozbudowa Akademii Sztuk Pięknych dotyczyła nie tylko nowego skrzydła. Na potrzeby Uczelni zaadoptowano również neorenesansowa kamienicę z 1893 r. projektu Karola Zaremby przy ul.Basztowej 18. Jednak największe zmiany rozbudowy nastąpiły w środku kwartału.

Od strony dziedzińca zaprojektowano kamienną elewacje budynku oraz starannie odnowiono pozostałe jego pierzeje. Ku niemu ciążyła przyszła oś budowli, na której znalazła się duża sala wykładowa aula wraz z zapleczem. Znalazła się ona w środku założenia i dopiero jej realizacja połączyła przestrzeń Akademii w jedną całość.

Na osi głównego wejścia do obiektu historycznego ASP, w powiązaniu z główną klatką schodową zaprojektowano poszczególne kondygnacje struktury wewnątrzblokowej w miejsce wyburzonych oficyn. Grupują one funkcje reprezentacyjne i ogólnouczelniane – zespół amfiteatralnej sali wielofunkcyjnej  z hallem recepcyjnym, audytoryjno- ekspozycyjną salę w przyziemiu oraz ekspozycyjną przestrzeń galeryjną. Istniejąca monumentalna klatka schodowa budynku głównego stanowiła podstawę kompozycji i oś układu.

W ZESPOLE
PROJEKT BUDOWLANY I WYKONAWCZY – 1990 i 2004 R.
REALIZACJA GMACHU ASP – 2001 R. ORAZ  AULI – 2014 R.